رایزوپوس اوریزا تثبیت یافته بر لوفا اسفنجی و نقش آن در تولید لیپاز درون سلولی

سابقه و اهداف: آنزیم لیپاز (ec.3.1.1.3) به عنوان عضوی از گروه کربوکسیلیک استر هیدرولازها، کاتالیز آبکافتی تری آسیل گلیسرول را جهت آزاد سازی اسیدهای چرب، گلیسریدها و گلیسرول به عهده دارد. با شناخت توانایی لیپاز جهت کاتالیز واکنش استریفیکاسیون، فصل گسترده ای در زمینه کارایی های این آنزیم آغاز شده است. قارچ رایزوپوس اوریزا، از جمله منابع میکروبی شناخته شده در تولید آنزیم لیپاز است. تمرکز مطالعه حاضر بر روی تعیین زمان بهینه رشد قارچ جهت تولید و نگه داشت آنزیم لیپاز درون -سلولی است و همچنین فعالیت استریفیکاسیون سلول های کشت یافته به فرم آزاد و تثبیت یافته مقایسه شد. بیوکاتالیست سلولی تولیدی جهت کاتالیز واکنش سنتز استر نرمال-بوتانول و اولئیک اسید تنظیم شد و پیشرفت واکنش مذکور در حضور و عدم حضور غربال های مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: سلول های رایزوپوس اوریزا تثبیت یافته بر پایه لوفای اسفنجی جهت مقایسه با فرم کشت آزاد سلول تهیه شد. سنجش فعالیت استریفیکاسیون از روش کدورت سنجی و با تعیین میزان اسید چرب با قی مانده در محلول واکنش انجام شد. یافته ها: بر طبق سنجش های انجام شده بیوکاتالیست سلولی به هر دو فرم تثبیت یافته و آزاد در زمان کشت 48 ساعت حداکثر فعالیت استریفیکاسیون دارند. همچنین تثبیت سلولی سبب افزایش فعالیت استریفیماسیون سلولی می شود (4 برابر). ماکزیمم بازده تولید استر پس از برقراری تعادل در 9 ساعت %86 گزارش شده است که در حضور غربال های مولکولی این بازده تا %96 بهبود می یابد. نتیجه گیری: تثبیت سلولی اثر به سزایی در بهبود فعالیت سنتزی آنزیم لیپاز درون سلولی دارد. هم چنین زمان کشت سلول از اهمیت ویژهای در تعیین میزان ترشح آنزیم لیپاز به خارج از سلول برخوردار است. حذف آب توسط غربال های مولکولی یک روش مناسب جهت افزایش بازده فرایندهای استریفیکاسیون است.